Exogamia 0.3
Ramón Caride
Ilustracións: Manuel Busto
Edicións Xerais, Vigo, 2011, 89 páxinas.
Recolle Ramón Caride neste pequeno volume, que acaba de saír dos prelos de Edicións Xerais, seis relatos breves nos que o autor, un dos narradores galegos que máis achegas ten feito no eido de ficción científica, debuxa, dun xeito enxeñosamente crítico, o momento presente. E faino mediante a anticipación dun porvir que será a irrevogable consecuencia da consumación das actuais tendencias que imperan no noso mundo. Son, pois, relatos nos que a ciencia ficción, a anticipación do futuro nos mergullan nos grandes inquéritos e inquedanzas que a tecnociencia e os imperativos comerciais proxectan sobre o presente da especie humana. Xa hai tres décadas que G. Rophol conectaba a pregunta kantiana que debo facer? a aquilo “do que son quen de facer”. No noso tempo o ámbito do quefacer humano atópase de tal maneira agrandado que mesmo a morte esencial da nosa especie é un perigo específico dos nosos días.
Nalgúns dos relatos de Ramón Caride podemos verificar as consecuencias desas tendencias do presente, cando a tecnociencia está gobernada polos imperativos comerciais e o home tecnolóxico, como no seu día dixera Teller, un dos pais da bomba nuclear norteamericana, debe producir todo o que lle sexa posible e debe aplicar os coñecementos acadados sen ningún límite. Esta ausencia de lindes escraviza os mesmos desexos dos cativos do primeiro relato. Para que o rapaz galego posúa o último modelo da vídeo – consola, outros rapaces no Sur son vítimas dun traballo de escravos, aínda que tamén eles soñan coas vídeo – consolas, porque soñar é de balde.
Ramón Caride (Foto: fondo AELG)
Porén, este futuro preñado de aglaios e anticipado ao presente, amósase con maior claridade nos outros relatos. Desde esa utilización dos desastres nucleares da rexión de Chernóbil, convertida agora nunha fabulosa rexión de caza, para satisfacer a cobiza dos dirixentes das transnacionais e políticos destacados por matar as pezas senlleiras, ata esa aleatoriedade da lotaría de Nad.Al do último relato, cuxo premio consiste nunha biotransformación. A trama deste relato amosa dun xeito nidio ese futuro que estamos inzando desde o presente: o incremento da temperatura do planeta, a mediados do presente século, acaba cos casquetes polares. A elevación do mar arrasa coas instalacións industriais, militares e atómicas, liberando contaminantes letais. Daquela, a tecnociencia tivo que acelerar a evolución da especie humana coas armas da biotecnoloxía. O resultado é a biotransformación dos seres humanos. O único problema é o seu elevado custo económico. Endalí que só acontecementos como as lotarías agraciaban a alguén do inframundo coa oportunidade de ingresar na caste dos privilexiados. Mais o proceso implicaba tamén unha psicotransformación. Deste xeito, e aínda que a ciencia non acadara a inmortalidade, permitía que os poderosos mudasen o envoltorio corporal como quen fai un transplante (páxina 89).
Saliento finalmente outro relato, “Observador”, porque, desde a ficción, Ramón Caride anticipa as solucións coas que, nestas datas, matina algún dirixente político da vella Europa. O relato amosa un mundo de novo pechado, restrinxido, con visados para circular por Europa tras a anulación dos acordos Shengen de libre circulación na U.E. Seguramente que cando o lector lea este relatorio de esquilmacións do Sur, da renacida presión da inmigración clandestina, agora en pateras con motores solares, e a anulación en 2045 do convenio Shengen coa reaparición das fronteiras interiores, decatarase de que Ramón Caride non fai unha prospección no futuro. Retrata o presente.